22 de maio de 2012

EN LEMBRANZA DOS MEUS MAIORES

 E cando marchemos de Sobradelo, vós, pobres maiores, quedaredes sen festa metidiños na casa con esperanza. Esperanza de vernos voltar. E nós voltaremos con un futuro ó lombo. Orgullosos estaredes de nós, tristes de que volvamos marchar e lonxe de vós estaremos. O río quedará sen auga, os invernos sen neve, a primavera sen flores, todo murchará... Esperaredes por nós, nun futuro non moi afastado, todo renacerá: auga, neve, flores, sol e esperanza. Sobradelo, lugar de terras vermellas, río alto e peixes dourados. Terra de moitos, terra de poucos.      A.L.A. 2ºBach.B

Ningún comentario:

Publicar un comentario