Da mao de Antón Vilar Ponte entrou Antonio Noriega Varela (1869-1947) en contacto coa literatura portuguesa. Camões, Bocage, Herculano, Antero, Guerra Junqueiro e outros, forman parte da lectura que a principios do século XX, Noriega xa tiña un vencello coa retrospectiva mais dinámica da literatura portuguesa. A lírica de Camões como os sonetos de Antero confluíron en varias temáticas do poeta brañego.
Mais a achega mais importante de Noriega Varela cos escritores portugueses parte cando vai de escolante para Trasalba e conecta con Ramón Otero Pedrayo, que o introduce no grupo dos intelectuais ourensáns. Foi Vicente Risco o que fixo o contacto con Teixeira de Pascoaes en 1921, enviándolle a Noriega o poemario: Sombras, a través de Risco. Noriega respondeulle co envío de Do Ermo, de recente publicación. Deste contacto xorde unha longa amizade e unha fondal admiración, un intercambio de loanzas recollidas nun longo epistolario. Logo Noriega aparece no pazo de Pascoaes en varias ocasións acompañado da súa filla Candidiña, que lle recita poemas do seu país a Pascoaes.
Contoume hai anos Maria Zé, máis coñecida por Zecinha, sobriña de Teixeira de Pascoaes, que seu tío gustaba de recitarlle seus poemas a Noriega, en certa ocasión o galego ficou adormecido e suspendeu o recital cun profundo ronquido que sorprendeu a Pascoaes. Noriega pediulle perdón deste xeito: “Desculpe meu caro poeta, por esta tamanha irreverência e grave pecado cometido, que não há suficientes padres en Portugal para me perdoar”. Zecinha faloume de dúas admiracións que tiña Noriega, polo seu tío e polo viño verde.
A presenza de Noriega no pazo de Pascoes, continúa presente nesa gran sala, cunha fotografía individual e outra coa súa filla e a familia do poeta amarantino e, tamén, na fonte dos golfiños, nos xardíns do pazo, hai unha placa que lembra as visitas de Noriega a seu admirado poeta Teixeira de Pascoaes. Esa sensíbel relación con Pascoaes vai repercutir moi pronto no poemario Do Ermo, en ter un abastecido espallamento no norte de Portugal. Moitos dos seus lectores portugueses o denominan como o sucesor de Rosalía. Amplíanse os contactos e as admiracións por Noriega de parte de Raúl Brandão, Leonardo Coimbra e co nutrido grupo de intelectuais do Porto. Pronto formará parte do Instituto Histórico do Minho e da Academia de Sciências de Lisboa. Son os portugueses os que recoñecen a Noriega Varela moito antes que as institucións galegas.
Teixeira de Pascoaes foi o hospitaleiro de Noriega e mentor de que o libro Do Ermo tivese espallamento en Portugal. O recoñecemento foi moi puntual e expansivo de que un poeta galego, por primeira vez, en vida, entrase pola porta grande das letras portuguesas.l
Ningún comentario:
Publicar un comentario