Entrevista a Sechu Sende, autor de Animais, un libro do que vos falaremos proximamente porque xa está nas nosas mans.
P: Por que mudou neste libro ao reintegracionismo?
R: Pois foi un proceso persoal que fun completando nos últimos anos. Basicamente porque fun percibindo que nas contornas nas que eu máis me relacionaba ou que a min me parecían moi creativas, o 'nh' e o 'lh' eran marcas de identidade e entón escollín non ocultar esa opción persoal que talvez hoxe é o máis habitual incluso entre a xente que escribe de forma reintegrada.
Por exemplo eu, Made in Galiza escribino case nun 90% na normativa reintegrada e despois adapteino para a oficial sacando dous contos que se colaron. Mais esta vez quería que o libro saíse na súa versión orixinal. Foi un reto persoal, xa que, tanto a Galaxia como a Xerais, non lles pareceu ben a idea e non quixeron editalo así. Entón publicouno Através, que é unha editora que está impulsada por xente nova con moitas ganas de cambiar as cousas, moi xenerosa e sobre todo, actual e en contacto co país.
Para min o reintegracionismo é un dos motores que ten este país para cambiar a situación da lingua. O que non se pode facer é censuralo ou descriminalo e penso que esa poisición debería mudar sobre todo neses ámbitos que se consideran galeguistas. Non é de recibo botar pedras diante do camiño dos teus propios compañeiros de viaxe.
P: Non cre que hai certo receo por parte da sociedade ao reintegracionismo?
R: Eu penso que hai moito tabú e, en certa medida, medo. Mais, coa situación actual da lingua, é unha mágoa que non se explore a vía reintegracionista coma un camiño para cambiar a situación da lingua.
P: Que propón neste sentido?
R: Simplemente que haxa uns comportamentos democráticos arredor do que é a opción ortográfica, que as editorias arrisquen máis, que non dependan tanto das subvencións, que os concursos literarios acepten a norma galego-portuguesa. Que as publicacións non exclúan o 'nh' ou ao 'lh'.
Basicamente establecer unha relación entre iguais entre a xente da órbita galeguista, que non haxa ningún tipo de discriminación porque, sabendo que oficialmente o Goberno actual é anti-galego é inútil pedirlle xenerosidade. Mais penso que hai unha xeración que vén atrás e que vai facer imparable este cambio. Baixo a miña percepción véxoa cada vez máis reintegracionista e a situación nos últimos 25 anos, mais que debilitar ou facer desaparecer esa opción histórica, fotaleceuna.
P: No referido á oficialidade, estás a favor dunha cooficialidade das dúas gramáticas?
R: Eu aposto pola convivencia das dúas opcións, sabendo que é un proceso no que todas as forzas sociais deben participar en plena igualdade. O que non se pode facer é excluír a unha parte importante da xente que loita pola lingua.
Levamos toda a vida intentando convencer, expondo argumentos para que a xente que fala menos galego, ou nada, que fala castelán habitualmente, participe no proceso de normalizacion lingüÍstica, mais ao mesmo tempo estamos impedíndolle á xente que fala galego todos os días, que escribe en galego, que fai festivais, que organiza xornais ou revistas, que ten locais sociais, que participe desta corrente normalizadora como se estivesen estigmatizados.
Hai unha serie de prexuízos a diferente nivel, nos que cae todo o mundo e eu penso que é o momento de superalos. E así, que cando hai que saír á rúa ou defender a lingua, o fagamos xuntos.
P: Que lle diría á Real Academia cando di que o reintegracionismo é unha lacra da lingua?
R: Eu diríalle que o reitegracionismo é un movemento creativo e transformador que está aportando moita vitalidade, que ten diferentes discursos e que é preciso non invisibilizalo, non discriminalo e non estigmatizalo, porque basicamente somos todos irmandiños e irmandiñas da lingua, con ñ ou con nh.
Ningún comentario:
Publicar un comentario