Alí estivemos unha vez máis, e coma nas outras ocasións ficamos de novo abraiados por tanta beleza, que a cámara non pode reflectir máis que nunha moi pequena proporción. Alí vedes que estaban os "nosos" conselleiros, que non deixaron de falar entre eles (seguramente en castelán), alí estaban maiores e pequenos de todos os pobos, pero a esperanza para o futuro foi ise pequerrichiño que vedes nas imaxes, que nin podía case camiñar co peso da máscara, pero non deixou que lla quitasen en ningún momento e aguantou o indecíbel, o que lle valeu que houvese quen se agachou a bicarlle as mans (disque apenas tiña 5 anos!!!!!!!!!!!!)
Ningún comentario:
Publicar un comentario